لازمه حرکت دندان ها، وارد آوردن نیرو به آن ها از طریق اتصالات ثابتی است که بر روی آن ها قرار می‌گیرند. این اتصالات شامل براکت ها ، تیوب ها و بند ها هستند. براکت های باند شدنی در اواسط دهه 1970 در دسترس قرار گرفتند که مزایای زیادی نسبت به بند ها دارند از جمله اینکه زیباتر و بهداشتی‌تر بوده، قراردهی و برداشتن آنها راحت ‌تر است و اجزاء اینترپروگزیمال ندارند. برای باندینگ به عمل جداسازی(Separation) نیاز نیست و همچنین با دقت بیشتری نسبت به بند ها (Band)می‌توان آنها را قرار داد. امروزه براکت ها در ابعاد، اشکال و طرح های متنوعی وجود دارند.
براکت های مورد استفاده در سیستم Edgewise اولیه از جنس استینلس استیل بوده، ابعاد شیار داخلی آنها از دقتی در حد یک هزارم اینچ برخوردار است و شیار آنها به صورت یک مکعب مستطیل افقی با ابعاد 028/0×022/0 اینچ است. براکت Begg از جنس استینلس استیل و شبیه براکت اولیه Ribbon Arch است با این تفاوت که شیار براکت به سمت لثه است نه به سمت اکلوزال و ارچ‌وایر در آن با کمک پینهای برنجی در محل نگهداشته می‌شود. همچنین، براکت Begg دارای شیار عمودی بوده که فنرهای کمکی در آن قرار گرفته و مانند پین آرچ‌وایر را نیز نگه می‌دارند.
تا قبل از ورود براکت های غیرفلزی (Esthetic) به بازار،کلیه دستگاه های ثابت از جنس فلز (Metal) مانند استینلس استیل، تیتانیوم، طلا و … تهیه شده بودند. مزایای براکت های فلزی قابلیت استریلیزاسیون، بازیافت، پایداری در برابر تغییر شکل و شکستن، اصطکاک کم و قیمت پایین‌ تر می باشد ولیکن بزرگ ‌ترین عیب آنها نازیبا بودن است. براکت های تیتانیوم سازگاری زیستی بالا و اصطکاک کم دارند و در موارد آلرژی به نیکل به کار می‌روند. تلاش ‌ها جهت حذف نمای فلزی برای بهبود زیبایی منجر به ظهور براکت های رنگ دندان یا شفاف (Clear) شد. Plastic Brackets ازجمله براکت های فوق الذکر می باشند که از پلی‌کربنات ساخته شده‌اند و عیب اصلی آنها تغییر رنگ در طول زمان است. علاوه بر تغییر رنگ، ثبات ابعادی ضعیف، اصطکاک زیاد و اسلایدینگ (Sliding) مشکل دندانها به محل جدید از دیگر مشکلات آن ها است. لذا این براکت ها در مواردی که به حرکت دندانی پیچیده‌ای نیاز نباشد مفیدند. Ceramic brackets برای غلبه بر محدودیت‌های تغییر رنگ براکت های پلاستیکی در دسترس قرار گرفتند که از آلومینای مونوکریستالین یا پلی‌کریستالین ساخته شده‌اند. این براکت ها با دوام بوده و در برابر تغییر رنگ مقاومند اما مشکلاتی از قبیل شکستگی، اصطکاک، حجیم بودن، صدمه مینایی هنگام برداشت و مهم‌تر از همه سائیدگی دندانهای در تماس با براکت را دارند.
Broussard Bracket یک نوع براکت تغییر یافته Edgewise است و توسط Graffard Broussard معرفی شد که دارای شیارعمودی 460/0×185 0/0 اینچ برای قبول اجزاء کمکی (جانبی) 018/0 اینچ است.
Twin bracket که Siamese هم نامیده می‌شود و توسط Swain معرفی شد در واقع دو براکت Edgewise در یک بیس مشترک بود که به صورت یک براکت دو قلو (Double) در آمده بود و واجد دو سری از بالچه ‌ها (Tie Wings) برای کنترل بهتر چرخش دندانی بود.
Single Brackets‌ دارای دو بالچه برای درگیر نمودن آرچ‌وایر هستند. این براکت ها از لحاظ مزیودیستالی کوچکتر از براکت های Twin هستند بنابراین فاصله بین براکتی بزرگتر است لذا در موقعیت‌هایی که نیروهای سبک‌تر مطلوب هستند کاربرد دارند.
براکت های Lewis و Lang براکت های تک‌ بالچه‌ای هستند و دارای بازو های ضدچرخش گسترده مزیالی و دیستالی می باشند که با قسمت لینگوالی آرچ‌وایر تماس پیدا می‌‌کنند و بدون نیاز به لیگاچور کردن، اضافه گشتاورهای ضد چرخش مورد نیاز را تامین می‌‌کنند.
براکت های Self-Ligate انواعی از براکت هستند که در دهه 1980 محبوبیت یافتند. این براکت ها به جای استفاده از لیگاچور وایر از Cap یا Clip تعبیه شده در خود براکت برای نگهداشتن سیم استفاده می‌کنند و بدین ترتیب با کاهش اصطکاک بین سیم و براکت باعث تسهیل اسلایدینگ (Sliding) دندان ها می‌شوند. این براکت ها بسته به نوع Spring Clip آن به دو صورت Active و Passive وجود دارند که براکت Speed از نوع Active است که دارای Spring Clip ارتجاعی نیکل تیتانیوم، شیار کمکی و شیار اصلی در اندازه های 025/0×018/0 و 028/0×022/0 اینچ است. در دستگاه های Edgewise پیشرفته از براکت هایی که برای هر دندان طراحی شده‌اند استفاده می شود که هدف از طراحی آنها کاستن از تعداد خم های مورد نیاز در آرچ‌وایر است که Straight Wire نامیده می‌شوند. در ابتدای کاربرد این سیستم، Andrews یک سری از براکت های اضافی را با درجات متفاوتی از Overcorrection پیشنهاد نمود که جهت جبران حرکات ناخواسته دندانی که بطور خاص موقع اسلایدینگ دندان ها در درمان های همراه با کشیدن دندان ایجاد می شوند به کار می رفت. در براکت های Pretorqued، شیار آنها نسبت به بیس براکت و پلن اکلوژن چرخیده و بدین ترتیب تورک (Torque) مورد نیاز برای هر دندان در فرم بیس براکت آن تعبیه شده است. در براکتهای Preangulated هم شیار آن نسبت به پلن اکلوژن شیب دارد و به عبارتی تیپ (Tip) مورد نیاز برای هر دندان در فیس شیار تعبیه شده است. بطور کلی براکتهای Preadjusted براکت های تغییر یافته Edgewise با Tip، torque، In-Out تعبیه شده در طرح آنها هستند.
با کاربرد براکت های Fully Programmedاسلات براکت هر دندان با سایر دندان ها بصورت افقی در یک خط تراز می‌شود تا نیاز به صرف وقت جهت Wire Bend را برطرف کند. بدین ترتیب در پایان درمان، مرکز شیار، مرکز بیس و مرکز تاج کلینیکی از لحاظ اکلوزوجینجیوالی در امتداد محور طولی تاج برای همه دندان ها Align می باشد.