مکیدن انگشت می تواند منجر به بد شکلی قوس های دندانی شود. میزان این بدشکلی وابسته به مدت زمانی است که بیمار در هر روز مکیدن را انجام می دهد. مهمترین اثرات عادت مکیدن روی قوس دندانی شامل اوربایت کاهش یافته یا اپن بایت قدامی، پروتروژن خفیف ثنایا های فک بالا و کراس بایت خفیف خلفی است. اثرات شدیدتر مانند اپن بایت ناقرینه و کراس بایت شدید به ندرت دیده می شوند. درمان شامل مدیریت رفتاری و استفاده از جایزه در صورت ترک عادت می باشد. در صورت عدم ترک عادت با این روش ها از ۷ سالگی به بعد، استفاده از دستگاه جهت اطمینان از رخ ندادن بد شکلی قوس و جابجایی دندان ها لازم است. اقدامات ساده مانند رنگ و لاک زدن به ناخن، پوشاندن دستکش و یا استفاده از Finger/Thumb Splint در کودکانی که واقعا می خواهند عادت را ترک کنند موثر است. پوشیدن دستگاه هم به ترک عادت کمک می کند و هم مشکلات اکلوزال را رفع می کند.
Noar J. Interceptive Orthodontics. A Practical Guide to Occlusal Management. 1st Ed. Wiley & sons; 2014: P 29-30.
Proffit WR, Fields H, Sarver DM, Ackerman JL. Contemporary orthodontics. St. Louis: Mosby; 2013: Chap 4.
