- تراش حفرات کلاس II که سطح پروگزیمال را در بر میگیرد. برای تراش معمولا از فرز شماره ۲۴۵ با طول ۳ میلی متر استفاده می شود.
- عمق صحیح تراش حین ورود ۱٫۵ تا ۲ میلی متر یعنی ۱/۲تا۲/۳ طول بخش برنده ی فرز ۲۴۵ است. پهنای ایسموس تراش باید تا حد ممکن باریک باشد ونباید عریض تر از ¼ فاصله بین نوک کاسپ ها باشد. پهنای ایده ال ایسموس معادل ضخامت فرز شماره ۲۴۵ می باشد.
- باموازی نگه داشتن فرز با محور طولی تاج دندان تقاربی در جهت اکلوزال در دیواره های فشیال ، لینگوال ودیستال ایجاد می شود. عمق مناسب بخش اکلوزال حفره نسبت به عرض فیشیولینگوال آن عامل مهمتری در استحکام ترمیم است.
منبع:
Heymann HO, Swift Jr.EJ, Ritter AV. Sturdevant’s Art and Science of Operative Dentistry. 6th ed.Elsevier,april,2013.ch 14p377
منابع پیشنهادی جهت اطلاعات بیشتر:
