آزمایش تنش پلیمریزاسیون
تست آزمایشگاهی استرس پلیمریزاسیون، برای ارزیابی استرس های ایجاد شده در اینترفیس باند شده که ناشی از پلیمریزاسیون یک رزین کامپوزیت در حالت باند شده به دیواره های حفره می باشند، طراحی شده است. اصل اساسی در همه ی تست ها مشترک است: کامپوزیت یا رزین، تحت درجات متغیری از محدودیت، به دوسطح باند شده و کیور می شود. با انجام پلیمریزاسیون، انقباض ذاتی پس از آن، بسیار شبیه به آنچه در تراش حفره رخ می دهد، دو سطح باند شده را به سمت یکدیگر می کشد. بار و یا جابجایی اعمال شده بر بستر باندینگ، و استرس با استفاده از سطح مقطع اولیه ی نمونه محاسبه می شود. یکی از ملاحظات مهم در این شیوه ها، سیستم compliance است که همزمان با افزایش استرس، میزان تغییر شکل مجاز توسط سیستم تست را معین می کند. این امر به ضریب کشسانی بستر باندینگ و نیز stiffness ابزار تست بستگی دارد. فاکتور configuration حفره نیز می تواند نسبتا به آسانی در همه ی سیستم ها با تنظیم قطر میله و ارتفاع نمونه وفق داده شود. اگرچه همه ی آزمایشات، برای رتبه بندی مواد، از نظر افزایش استرس، مفید هستند اما آنها شرایط کلینیکی را شبیه سازی نمی کنند و ایجاد ارتباط مستقیم با مشاهدات in vivo باید با دقت صورت گیرد.
از انواع تست های آزمایشگاهی که به اندازه گیری استرس پلیمریزاسیون مواد حین کیور شدن می پردازند عبارتند از: tensilometry، tensometry و آنالیز رشد ترک
Craig’s Restorative Dental materials 2012, Chp 5