تا قبل از ورود براكت هاي سراميكي كليه دستگاه هاي ثابت از استينلس استيل تهيه شده بودند. براكت هاي فلزي جزء اتچمنت هاي ارتودنسي باند شدني هستند كه امروزه به صورت ريختگي (Casting) ساخته مي‌شوند. در اين حالت آلياژ ذوب شده به درون قالب مشخص (مولد) وارد مي‌شود و براكت به صورت يكپارچه ساخته مي‌شود. مزاياي براكت هاي فلزي شامل قابليت استريليزاسيون، بازيافت، پايداري در برابر تغيير شكل و شكستن، اصطكاك كم و قيمت پايين تر است، در حالي كه بزرگ ترين عيب آن ها نماي نا زيبا مي‌باشد. همچنين به دليل وجود نيكل در استيل كه يك ماده بالقوه حساسيت زا است احتمال بروز پاسخ هاي آلرژيك در برخي افراد وجود دارد. فلزات جايگزين براي استيل، طلا و تيتانيوم هستند. طلا به دليل خواص عملكردي و قيمت بالاي آن كنار گذاشته شد. تيتانيوم حاوي نيكل نيست و زيست سازگار است و علاوه بر عدم حساسيت زايي، ميزان شكست در باند كمتري دارد و دارای خاصيت ارتجاعي بالاتري نسبت به استيل می باشد و لذا ضربات را بهتر تحمل مي‌كند.
Proffit WR, Fields HW, Sarver MD. Contemporary orthodontics. St DM. Louis: Mosby; 2013.
Sabhashchandra Phulari B. History of orthodontics. Jaypee brothers; 2013.
