به معنای جلو زده بودن لب در بعد قدامی خلفی می باشد. برای بررسی جلوزده بودن (یا عقب بودن) لب ها معیار های زیر پیشنهاد شده اند:
رسم خطی که از Subnasale به Pogonion ́ متصل می شود و سپس اندازه گیری فاصله افقی جلو زده ترین نقطه لب ها نسبت به آن.
روش دیگر رسم E-Line ریکتز (Pn-Pog ́) و سپس اندازه گیری فاصله افقی جلو زده ترین نقطه لب ها نسبت به آن می باشد. این روش به شدت تحت تاثیر جلو زدگی نوک بینی قرار دارد.
معیار دیگر بررسی وضعیت قدامی خلفی لب ها، اندازه گیری فاصله آنها از S-line استاینر(خط واصل وسط قسمت s شکل بینی به Pog ́) می باشد.
روش دیگر اندازه گیری زاویه لب بالا با پلن پالاتال می باشد.
زاویه نازولبیال هم تا حدی می تواند جلوزده بودن فک بالا را نشان دهد هر چند که مقادیر آن تحت تاثیر فرم بینی نیز می باشند.
Burstone CJ. Lip posture and its significance in treatment planning. Am J Orthod. 1967; 53(4):262-84.
Jacobson A, Jacobson RL. Radiographic Cephalometery from basis to 3D imaging. 2nd Ed. Quintessence; 2006. P 91, 111, 213.
Jacobson A, Jacobson RL. Radiographic Cephalometery from basis to 3D imaging. 2nd Ed. Quintessence; 2006.Chap 19
