نوعی دستگاه ثابت ارتودنسی است که به منظور عدم تداخل با زیبایی در سطح لینگوال دندان ها باند می شود.
اولین سیستم تجاری براکت های لینگوال در سال ۱۹۷۶ توسط C. Kurtz معرفی شد. اصول کلی این سیستم همانند دستگاه Edgewiseمی باشد. براکت های قدامی بالا واجد بایت پلن قدامی هستند که امکان باند براکت ها را در بایت عمیق فراهم می سازد. آرچ وایر ها به علت آناتومی لینگوال قوس دندانی فرم خاصی دارند که به آن فرم قارچی (Mushroom) گفته می شود. به علت لزوم دقت در قرار دادن براکت ها، کاربرد باندینگ غیر مستقیم ضروری است.
دسترسی دشوار تر، فاصله بین براکتی کمتر، آزردگی زبان و دشواری تکلم، و هزینه بالاتر درمان از معایب این سیستم هستند.
منبع:
Romano R., Decker DC. Lingual orthodontics, 1998
منابع پیشنهادی جهت اطلاعات بیشتر:
