وجود شرایط زیر نشانگر اکلوژن فانکشال اپتیمال می باشد که اکلوژنی است که کمترین صدمه را برای اکثر افراد در زمان طولانی دارد.
۱-وقتی دهان بسته است کندیل ها در با ثبات ترین وضعیت عضلانی اسکلتی خود (موقعیت فوقانی-قدامی) در برابر شیب خلفی برجستگی مفصلی قرار دارند و دیسک به صورت مناسبی بین این دو قرار گرفته است. در این حالت تماس یکسان و همزمان بین دندان های خلفی وجود دارد و تماس بین دندان های قدامی ملایم تر است.
۲- نیروهای اکلوزال در تمام تماس های دندانی در راستای محور طولی دندان وارد می شوند.
۳- در حرکات لترالی ، در سمت غیر کارگر دیسکلوژن ایجاد می شود. در این حالت Canine Guidance بهترین وضعیت را ایجاد می کند.
۴- در حرکت رو به جلوی مندیبل، تماس مناسب بین تعداد کافی دندان های قدامی برقرار است و دندان های خلفی جدا هستند.
۵-در وضعیت آپرایت سر و حین غذا خوردن، تماس بین دندان های خلفی سنگین تر از تماس بین دندان های قدامی است.
Okeson JP. Management of temporomandibular disorders and occlusion. 7th Ed. St Louis. Mosby; 2013: P 83.
Okeson JP. Management of temporomandibular disorders and occlusion. 7th Ed. St Louis. Mosby; 2013: Chap 5