غضروف فیبرو یا رشته‌ای، نوعی غضروف است که ماتریکس آن متشکل از مقدار فراوانی باندل های ضخیم و فشرده ی الیاف کلاژن نوع I می باشد که به طور موازی قرار گرفته اند. سلول های غضروفی همراه با ماتریکس بسیار محدودی در اطراف خود در بین این الیاف دیف شده اند؛ به همین دلیل نیز ماتریکس آن در رنگ آمیزی معمولی اسیدوفیل دیده می‌شود. در این نوع غضروف سلول ها همه ی مشخصات سلول های غضروفی را دارا می‌باشند . این غضروف در ساختمان دیسک بین مهره‌ای، مفصل استخوان های عانه، برخی تاندون ها، و لیگامان هایی که فشار زیادی را باید تحمل کنند به کار رفته است. منشاء غضروف فیبرو ، بافت همبند است به این ترتیب که در ناحیه‌ای که غضروف فیبرو تشکیل خواهد شد، فیبروبلاست ها به تدریج تغییر شکل یافته و به کندروسیت ها تبدیل می‌شوند و سپس به وسیله ی لایه نازکی از ماتریکس احاطه می‌شوند.
1.Summa R. The importance of the interarticular fibrocartilage of the temporomandibular articulation. Dent Cosmos. 1918 Jun;60(6):512-4..
2.Benjamin M, Ralphs JR. Functional and developmental anatomy of tendons and ligaments. Repetitive motion disorders of the upper extremity. Rosemont, IL: American Academy of Orthopaedic Surgeons. 1995;1995:185-203.
Randolph, Mark A., Kristi Anseth, and Michael J. Yaremchuk. “Tissue engineering of cartilage.” Clinics in plastic surgery 30.4 (2003): 519-537.