انواع مختلفی از Dislocation های کندیل ممکن است در اثر روندهای تروماتیک و غیرتروماتیک رخ دهند. فک پایین می تواند در جهات قدامی، خلفی، طرفی و فوقانی Dislocate شود. جابجایی فوقانی شایع ترین نوع است و باعث جابجایی کندیل به قدام برجستگی آرتیکولار استخوان تمپورال می گردد. در طی این جابجایی عضلات ماستر و تمپورالیس قبل از استراحت عضله تریگویید خارجی Elevate می شوند که منجر به کشیده شدن کندیل به قدام برجستگی استخوانی و خارج از حفره تمپورال می گردد. این نوع جابجایی می تواند حاد یا مزمن، یک طرفه یا دو طرفه باشد. جابجایی حاد معمولا در حین باز کردن بیش از حد دهان با خمیازه کشیدن، بیهوشی عمومی، کشیدن دندان و یا تهوع رخ می دهد اما ممکن است بعد از تروما و واکنش های دینامیک نیز دیده شود. جابجایی های مزمن حاصل جابجایی TMJ درمان نشده است و کندیل برای مدت زمان طولانی جابجا باقی می ماند. معمولا در این موارد Open Reduction ضروری است. در تکمیل این مطلب به Condylar Dislocation مراجعه نمایید.
1.Lowery LE, Beeson MS, Lum KK. The wrist pivot method, a novel technique for temporomandibular joint reduction. J Emerg Med. 2004; 27(2):167-70.
2.Mangi Q, Ridgway PF, Ibrahim Z, Evoy D. Dislocation of the mandible. Surg Endosc. 2004 ;18(3):554-6.
3.Ozcelik TB, Pektas ZO. Management of chronic unilateral temporomandibular joint dislocation with a mandibular guidance prosthesis: a clinical report. J Prosthet Dent. 2008;99(2):95-100.
