کلرهگزیدین یکی از دهانشویه های پرمصرف است که در دندانپزشکی برای درمان عفونت های دهان زخم های دهان و لثه به کار می رود. کلرهگزیدین بر طیف وسیعی از باکتریهای گرم مثبت و منفی و همچنین برخی از قارچ‌ها و برخی از ویروس‌ها از جمله ویروس مولد ایدز و هپاتیت مؤثر است. کلرهگزیدین به صورت محلول موضعی کاربردهای غیردهانی نیز دارد.

یک بیس بی گوآنید کاتیونیک است که به عنوان آنتی سپتیک وسیع الطیف در پزشکی از دهه ی ۱۹۵۰ استفاده می شده است. بر اساس دوز باکتریواستاتیک یا باکتریوسیدال است. عوارض جانبی کلرهگزیدین شامل افزایش تشکیل جرم و تغییر حس چشایی و رنگ گرفتن دائمی دندانهاست.

منبع:
  1. “Chlorhexidine Gluconate topical”. The American Society of Health-System Pharmacists. Archived from the original on 13 January 2017. Retrieved 8 January 2017.
  2. ^ Jump up to:ab c WHO Model Formulary 2008 (PDF). World Health Organization. 2009. pp. 321–22. ISBN 9789241547659. Archived(PDF) from the original on 13 December 2016. Retrieved 8 January2017.
  3. American Dental Association: Guide to dental therapeutics,ed 2, Chicago, 2000, ADA.

    Loesche WJ, Lopatin DE. Interaction between periodontal

    disease, medical disease and immunity in the older

    individual. Periodontol 2000. 1998;16:80.

    Wells LM, Kolavic S, Niessen LC, et al. Caring for older

    adults: maintaining oral health for a lifetime. Lippincott:

    Philadelphia; 1996. Hardin JF. Clark’s clinical dentistry. vol 1.

‍منابع پیشنهادی جهت اطلاعات بیشتر:
ثبت نظر

آدرس ایمیل شما نمایش داده نخواهد شد. فیلدهای اجباری مشخص شده اند.

پاک کردن فرمثبت نظر