جزء كنترل کننده عمودي دندان ها در دستگاه های ارتدنسی ميباشد. اين موانع اكلوزالي يا ثنايايي با فراهم آوردن امكان رويش دندان ها و يا با جلوگيري كردن از رويش آنها سبب كنترل موقعيت عمودي دندان هاي قدامي و خلفي ميشوند.
استاپ هاي خلفي ميتوانند از سيم و يا آكريل ساخته شوند. بايت بلاك هاي آكريلي كامل از رويش دندان هاي هر دو قوس جلوگيري ميكنند و در كنترل ابعاد عمودي صورت بسيار مفيدند. اين اجزاء ميتوانند در افراد با افزايش ارتفاع قدامي تحتاني صورت و تمایل به اپن بايت مورد استفاده قرار گيرند. در افرادي كه داراي رشد باقيمانده هستند، با رشد عمودي راموس و بلندتر شدن آن بين فك بالا و پايين فاصلهاي ايجاد ميشود كه دندان هاي خلفي براي جبران به آن فضا ميرويند. زماني كه توسط بايت بلاك ها جلوي رويش آن ها گرفته شود، با برداشت پلاك جهت برقراري اكلوژن، فک پایین در جهت بالا و قدام خواهد چرخيد. به علاوه در صورتي كه ضخامت بايت بلاك از Free Way Space بيشتر باشد، كشش بافت نرم و عضلات جونده سبب فشرده شدن دندان ها روي آكريل بايت پلیت شده و نيرويي اینترود کننده به دندان ها وارد خواهد كرد كه دندان هاي خلفي را تا حدی اينترود خواهد نمود. همچنين به دليل ايجاد كشيدگي در عضلات بالا برنده فك پايين و اعمال نيروي كششي روي كنديل فک پایین، رشد طولي راموس نيز تحريك ميشود و فك پايين در جهت بالا و بستن بايت خواهد چرخيد.
بايت بلاك هاي خلفي را ميتوان با دستگاه هاي فانكشنال جهت محدود كردن رويش دندانهاي خلفي و کاهش ارتفاع عمودي فك بالا استفاده كرد تا حداكثر فايده از رشد در بعد قدامي خلفي حاصل شود. در اين حالت ضخامت بايت بايد از حالت استراحت طبيعي بيشتر باشد تا در جلوگيري از رويش مولرها مؤثر باشد. در بعضي دستگاه هاي فانكشنال آكريل روی دندان های ثنايای فک پايين را ميپوشاند و به عنوان يك متوقف کننده (Stop) ثنايايي براي ثنایاهاي فک بالا عمل كرده و از رويش دندان های ثنايا در هر دو قوس جلوگيري ميكند. اين استاپ ها را همچنين ميتوان به سطح فاسيال گسترش داد و توسط آن ها موقعيت قدامي خلفي دندان های ثنايا را كنترل كرد.
Proffit WR, Fields HW, Sarver DM. Contemporary orthodontics. St Louis: Mosby; 2013.
Iscan HN, Sarisoy L. Comparison of the effects of passive posterior bite- blocks with different Construction bites on the Craniofacial and dentoalveolar Structures. Am J orthod Dentofac orthop 1997; 112: 171-178.