يكي از دستگاه‌هاي ثابت اصلي مورد استفاده در نيمه اول قرن بيستم اپلاينس Twin wire بود كه توسط E. Johnson در ۱۹۳۲ معرفي شد. اين دستگاه داراي بند روي دندانهاي ثنایا و کرسی بود و از سيم ۱۰ ميل استيل دو قلو جهت رديف كردن دندانهاي ثنایا استفاده مي‌كرد. اين وايرهاي ظريف توسط تيوپهاي طويلي كه از مولرها به مجاورت كانين‌ها امتداد داشت محافظت مي‌شد. كارايي اين دستگاه فقط در حد tip كردن دندانها بود مگر اينكه از تغييرات خاص و غيرمعمول در آنها استفاده مي‌شد. اين اپلاينس مي‌توانست بطور موفق دندانهاي قدامي را ردیف (قدامی-خلقی) كرده و همچنين در هم سطح نمودن عمودی و اصلاح چرخش (derotation)آنها مؤثر بود بعلاوه بخاطر كاربرد نيروهاي سبك استفاده از آن براي بيمار و كلینیسین راحت بود. اين دستگاه امروزه ديگر كاربردي ندارد.
منبع: Proffit WR, Fields HW, Sarver DM. Contemporary orthodontics. St Louis: Mosby; 2013.
منابع پیشنهادی جهت اطلاعات بیشتر:Madden CK. The Johnson twin arch appliance; The Philosophy of treatment with The Johnson twin arch appliance; The Procedure of treatment with the twin wire appliance. Am J Orthod & oral surgery 1947; 33: 420- 241