اجزای فعال لیسترین شامل متیل سالسیلات و سه روغن اساسی شامل اکالیپتول و تیمول و منتول است. لیسترین در کاهش پلاک و ژنژیویت درمقایسه با دهانشویه های پلاسبو در افراد بزرگسال جوان سالم موثر بوده است. به علت محتوای الکل بالا (طیفی از ۲۱٫۶در صد تا ۲۶٫۹ درصد) خشکی دهان را تشدیدمی کند. لیسترین دربیماران الکلیسم تحت درمان با دی سولفیرام منع تجویز دارد. لیسترین دربیمارانی که مزه یا رنگ کلرهگزیدین را تحمل نمی کنند و یا به دنبال داروی بدون نسخه ی ارزان و در دسترس هستند مفید است.
American Dental Association: Guide to dental therapeutics, ed 2, Chicago, 2000, ADA. Suzuki JB, Niessen LC, Fedele DJ. Periodontal diseases in the
older adult.
Papas AS, Niessen LC, Chauncey HH. Geriatric dentistry: aging and oral health. Mosby: St. Louis; 1991. Wells LM, Kolavic S, Niessen LC, et al. Caring for older adults: maintaining oral health for a lifetime. Lippincott: Philadelphia; 1996. Hardin JF. Clark’s clinical dentistry. vol 1.