تكنيك استئوتومي لفورت I در هيپوپلازي و دفورميتي های شامل افزايش و يا كاهش رشد عمودي فک بالا و همچنين پروگناتيسم و رتروگناتیسم فک بالا كاربرد دارد.
در اين تكنيك برش داخل دهاني در وستيبول باكال فک بالا از ناحيه مولر يك سمت تا سمت ديگر جهت اكسپوز ديواره هاي قدامي و لترالي فک بالا داده مي‌شود. استئوتومي جانبي فک بالا از سمت خلف در باترس زايگوماتیکوماگزيلاري آغاز مي‌شود، سپس به سمت استخوان Piriform پيش مي‌رود. پس از برش ديواره جانبي خلفي فک بالا، استئوتومي به سمت پايين و خلف به سوي اتصال فک بالا و صفحه پتريگوئيد انجام مي‌شود و سپس سپتوم استخواني در كف بيني برش داده مي‌شود. سپس همين پروسه در سمت مقابل انجام مي‌شود.
لفورت II براي اصلاح هيپوپلازي نازوماگزيلاری انجام می شود كه در آن صورت مركزي عقب‌تر از اربيت و زايگوما قرار گرفته است. بنابراين، استئوتومي لفورت II بيني و فک بالا را در برمي‌گيرد. در اين تكنيك استئوتومي از قسمت تحتاني استخوان نازال شروع شده و تا ديواره مياني اربيت و سپس به سمت پايين تا كف اربيت در خلف نازولاكريمال و نهايتاً به سمت مارجين اينفرا اربيتال و زائده آلوئولار ادامه مي‌يابد. سپس اين قطعه متحرك و جابجا مي‌شود.
لفورت III براي درمان هيپوپلازي‌هاي صورت میانی در بيماران سندرميك استفاده مي‌شود و بيني، فک بالا ، اربيت و گونه‌‌ها را در بر مي‌گيرد. در اين تكنيك برش استئوتومي از قوس زايگوماتيك شروع مي‌شود و سپس سچور فرونتو زايگوماتيك جدا مي‌گردد. پس از آن برش بصورت مديالي تا اينفريوراربيتال فيشور و كف اربيت رسيده و سپس به سمت خلف تا كانال نازولاكريمال گسترده مي‌شود و سپس تا پل بيني امتداد. همين پروسه در سمت مقابل نيز انجام مي‌شود و بدين ترتيب مياني اسكلت فاسيال متحرك و جدا وجابجا مي‌شود.