دندان های ثنایای سنترال بسیار بزرگ به علت اندازه شان مشکلات اکلوزال و بی نظمی دندانی ایجاد می کنند و ممکن است در رویش لترال ها تداخل ایجاد کنند. این دندان ها اغلب دچار نهفتگی یا چرخش بوده و یا در محل نامناسب هستند. چنانچه در رادیوگرافی، وضعیت ریشه، پالپ و عرض مینا اجازه دهد این دندان ها می بایست کوچک شوند اما کوچک شدن نباید تا حد اکسپوژر دنتین و حساسیت دندانی پیش رود.
چنانچه کاهش اندازه مقدور نباشد، یکی از دو دندان سنترال بسیار بزرگ کشیده می شود و دندان دیگر با مداخله ارتدنسی به خط وسط آورده می شود و پس از بیلدآپ و تغییرات لازم در کانتور به شکل دو دندان در می آید (شکل پایین).
Noar J. Interceptive Orthodontics. A Practical Guide to Occlusal Management. 1st Ed. Wiley & sons; 2014: P 48
Noar J. Interceptive Orthodontics. A Practical Guide to Occlusal Management. 1st Ed. Wiley & sons; 2014: Chap 4
