در تلاش برای افزایش زیبایی در طی اصلاح مال اکلوژن، قراردادن براکت ها در سطح لینگوال/پاالاتال دندان ها منجر به دیده نشدن این براکت ها گردید. با توجه به این که در این براکت ها تیپ، تورک و خم های In-Out از قبل تعبیه شده است و جابجایی کمی در موقعیت براکت در سطح لینگوال منجر به تغییرات زیادی در موقعیت دندان می شود، برای قراردادن این براکت ها از روش Indirect Bonding استفاده می شود. دستگاه های اختصاصی لینگوال امکان تحقق دقیق طرح درمان مخصوص هر بیمار را ایجاد می کنند و کنترل بهتری بر حرکات دندانی به خصوص در قدام مندیبل دارند. تفاوت های اصلی سیستم لینگوال و لبیال مربوط به تنوعات وسیع تر آناتومیک در سطح لینگوال در مقایسه با سطح لبیال آن ها و نیاز به ایجاد جبران های First Order به دلیل سطوح نامنظم، و تفاوت های ضخامت دندان ها در سطح لینگوال می باشد.
منبع: Singh G. Text book of orthodontics. 3rd ed. The health science publication. 2015;497p.
منابع پیشنهادی جهت اطلاعات بیشتر:Graber TM, Vanarsdall RL, Vig KWL. Orthodontics: current principles & techniques. 5th ed. St. Louis: Elsevier Mosby. 2012; 615,616p.