استئوتومی قطعه ای بخش پیشین فک بالا، معمولا از کانین یک سمت تا کانین سمت مقابل، با حرکت به سمت عقب، بالا، پایین ویا چرخشی انجام می شود. در بیشتر موارد، حرکت بخش پیشین فک بالا در جهت عقب و پایین همزمان با خارج نمودن پرمولر اوّل فک بالا توسط این روش انجام می شود. حرکت بخش پیشین به سمت جلو تقریبا غیر ممکن است چون پایداری و fixation حتی با پیوند استخوان دشوار است. البته پایک های(Pedicle) بافت نرم جهت پوشش نقص ناحیه جرّاحی نیز کافی نیست.

مشهورترین تکنیک ها برای این نوع استئوتومی، Wassmund و Wunderer می باشد.

Wassmund Technique: در 1927 توسّط W. Wassmund توضیح داده شد. ایده اصلی عبارت از حفظ پایک های لبیال و پالاتال جهت باقی ماندن خونرسانی به بخش پیشین فک بالا می باشد. استئوتونی ها از طریق تونل های مخاطی که توسط برشهای عمودی در سمت وستیبول و همچنین توسط تونل های پالاتالی که در ناحیه پرمولر و به سمت خط وسط حرکت می کند انجام می شود.

Wunderer Technique: در 1963 S. Wunderer روش جایگزینی را برای استئوتومی قطعه ای بخش پیشین فک بالا را ارئه داد. تکنیک شامل پایک های وستیبولی برای خونرسانی به قطعه پیشین فک بالا و بخشی نیز از کانال انسیزیو. برشهای عمودی دو طرفه در ناحیه پرمولرها انجام می شود. اینها توسط یک برش افقی در ناحیه کام به هم متصّل می شوند تا به فلپ پالاتال اجازه حرکت به سمت عقب را امکان پذیر می نماید.